Ο λέων της Ιουλίδας και η βρύση του Βενιαμίν

Πάνω στο μονοπάτι που ξεκινάει από την περιοχή του Άγιου Σπυρίδωνα και καταλήγει στον όρμο του Οτζιά, θα συναντήσετε τον περίφημο Λέοντα ή Λιόντα, το σήμα κατατεθέν του νησιού. Πρόκειται για ένα αρχαϊκό γλυπτό μνημείο του 6ου -7ου αιώνα π.Χ. λαξευμένο σε ένα συμπαγή βράχο σχιστόλιθου μήκους περίπου 8 μέτρων. Συνδέεται με πολλούς μύθους που σχετίζονται με την ξηρασία που είχε πλήξει το νησί στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, την εποχή που ακόμα η Κέα λεγόταν Υδρούσσα λόγω των άφθονων νερών της, ένα τρομερό λιοντάρι έκανε την εμφάνισή του στα δάση του νησιού που μέχρι τότε κατοικούνταν από Νύμφες, τις νεράιδες των υδάτων, και τις καταδίωξε. Τότε η οργή των θεών επέφερε και την ξηρασία του κλίματος των Κυκλάδων και ειδικότερα της Κέας, η οποία αποκαταστάθηκε με την άφιξη από τη Θεσσαλία του ημίθεου Αρισταίου, γιου του θεού Απόλλωνα και της Νύμφης Κυρήνης. Ο Αρισταίος κατάφερε να εξευμενίσει τους θεούς, η ξηρασία περιορίστηκε σημαντικά και έκαναν την εμφάνισή τους οι ευεργετικοί βόρειοι άνεμοι του καλοκαιριού, τα δροσερά μελτέμια.